Isnin, 27 Julai 2015

Melawat Aunty Sakit

Semalam aku dengan dua lagi kawan lama pergi menjenguk ibu seorang kawan baik kami yang sedang sakit. Aku sampai paling awal, tepat kol 10 pagi. Memang dah plan nak jumpa pukul 10 jadi aku sampai la pukul 10. Bab masa aku sangat particular sebab aku benci menyusahkan orang kalau aku buat orang tertunggu-tunggu kehadiran aku yang dijanji. Macam biasa, kawan yang plan agenda lawatan pura-pura dengan seribu alasan yang kukuh bagi pandangan dia sendiri, lalu beliau tak datang pun. Hari Ahad biasanya hari untuk anak-anak dan suami, kalau dah janji tu buat-buat la tunaikan tanpa apa sahaja alasan yang kau sendiri fikirkan. Kau tak datang pun kami tak ada hal. Sukati kau lah labu. Tapi untuk sekian kalinya kau dah mungkir janji, masa, dan perasaan kami.

Jadinya hanya kami bertiga yang pergi melawat Aunty yang sakit. Aunty 'nampak' sihat pada pandangan mata saya. Tapi menurut kawan saya (anak Aunty) dia baru je lepas cucuk Vitamin C, tu yang nampak segar-bugar pinky pinky. Kesian Aunty. Pada pandangan saya Aunty dah tak ingat saya, tapi rupanya saya antara yang Aunty ingat. Memang berkaca , mata saya masa tu. Aunty senyum je. Anak Aunty ni roomate saya masa kat U. Dia cantik, bijak dan ramai kawan , tak macam saya. Saya suka kawan dengan dia sebab 1001 sebab macam orang lain juga lah. Seronok kawan dengan dia. Masa saya sampai, saya banyak berborak dengan Aunty. Anak saya yang baby saya bawa sekali. Elok je dia duduk sebelah Aunty yang suka sangat picit-picit betis anak saya. Tegapnya kata Aunty.

Dalam 20 minit lepas tu, kawan sorang ni pulak sampai. Kawan baik cum roomate saya juga. Dia lebih berjaya dari saya walaupun dia hanya surirumah tangga macam saya jugak la. Suami beliau juga kawan U saya anak dato. Mereka baik-baik orangnya. Punyalah excited bila sampai, saya pun dia tak salam. Maybe saya tak penting pada mata dia. Namun saya perati Aunty pun tengok dia macam pelik je sebab excited terlebih pulak kawan saya haritu. Cakap-cakap sampai terkeluar air hidung sambil tangan dia meraba beg mahal mencari tisu. Laahai. Biarlah bukan dia buat dosa dengan saya pun.

Lepas 10 minit, kawan yang lagi sorang pulak sampai. Kecik molek je. Dia baru je hantar surat resign. Suami dia suruh. Tapi beliau kata nak tarik balik resignation sebab macam-macam alasan lah termasuklah 1MDB punya alasan; takut la tempiasnya. Mana tau suami dia pula yang kena buang kerja. huhu. Saya perati kawan-kawan saya leka berborak tanpa topik yang khusus. Pasal lelaki depan rumah lah, kawan nak resign lah, kawan jadi artis lah. Saya memang tak IN bab topik gitu. Baiklah saya layan baby yang makin mengganas. Dah berapa kali dia ketuk-ketuk TV Aunty. Seb baik Aunty tak marah. Tapi time gelak-gelak saya join je. Nanti cam pelik pulak kalau saya buat bodo je kat situ.

Tuan rumah aka kawan saya yang sorang ni , buat air ribena campur ice cream soda. Sedap la pulak. Ingat kan jus delima. So topik tetiba bertukar jadi topik resepi yang menarik. OKla tu saya IN jugak topik gitu.

OK itulah catatan melawat Aunty. Aunty didiagnose leukimia masa bulan 5 2015. Dahulu pernah survive barah payudara. Boleh survive 6 weeks lagi lepas hari semalam. Itu kata doktor. Segala Allah Penentu nya. Aunty dah berubah nampak sangat positif dalam semua kata-kata dia. Senyum aja. Kifarah dosa. Masa nak balik yang susah sangat nak balik sebab asik berhenti amik gamba dan sambung borak; Aunty hantar sampai depan gate. TAK pernah Aunty buat macam tu sepanjang saya kenal Aunty. Sentap juga. Bila saya lambai tangan cakap bai bai Aunty, Aunty pun lambai dan senyum :(. Kawan saya (anak dia) terus lari peluk Aunty. Saya rasa sungguh touching waktu tu. Harap dipermudahkan buat Aunty dan kawan saya tu.

Oklah habis cerita. Bai.


Tiada ulasan:

Catat Ulasan

Food 🥘 making bento for Zarif

My standard one baby started schooling this week, so I decided to pack food for him to have during recess. First day, plain maggi, second da...